Dag 34 Portomarin - Arzúa op km 2409
Door: Stephanie
Blijf op de hoogte en volg Joop en Stephanie
19 Juni 2014 | Spanje, Arzúa
De lucht is bewolkt en het zit helemaal dicht als we om 8 uur naar buiten kijken en dat zal figuurlijk bijna de hele dag zo zijn.
Na een heerlijk ontbijtje in het stadje, begint de de dag met een 12 km lange klim uit Portomarin. Wij hadden dat gisteren wel zien staan in het boekje, maar er stonden geen percentages bij dus we dachten dat het wel zou meevallen. Niet dus, het gaat meteen steil omhoog en onze benen hebben geen kans om warm te worden. De zon schijnt dus niet - gelukkig - maar het voelt al gelijk warm aan. De eerste 5 kilometer heb ik er nog lol in, want ik vind klimmen gewoon wel leuk, maar dan komen er enkele korte steile stukjes, die gewoon niet lopen, en dan dat bos, want Galicië is hier heel groen, en daar komen ze, de vliegen, met honderdduuzenden tegelijk. Het lijkt wel of ze allemaal alleen mij moeten hebben. Zelfs Joop is er verbaasd over. Andere mensen hebben er ook last van want de lopen ook te zwaaien, maar bij mij zitten ze echt overal. Als ik intensief doorfiets ga ik goed doorzweten en daar komen vliegen op af. 'Helaas' begint de zon ook nog te schijnen en wordt het weer gewoon warm. Wandelaars wijzen zelfs naar mij, als ik ff stil sta om vliegen te meppen zegt een Spanjaard ' tranquilla señorita' want die ziet wel dat ik hier helemaal simpel van wordt en als er dan nog ook eens een bus stopt die een lading wandelaars uit de bus kiept met een ieniemienie rugzakkie om in het volgende dorpje een stempel te scoren voor hun Credential om zo een pelgrimspaspoort te krijgen, is dat de bekende druppel voor het emmertje en ik spoed naar Joop die voor fietst voor emotionele steun. Ik heb het echt ff gehad. Hier, 100 km voor Santiago, rijden taxibusjes, zelfs complete touringcars af en aan om wandelaars maar ook fietsers voor een 'stempelplaats' af te zetten en om ze in het volgende dorp weer af te zetten. Als je bedenkt dat je zelf door weer en wind op eigen kracht vanuit Nederland naar Santiago fietst en je ziet dan dit, snap je sommige mensen toch niet. Vanmiddag nog fietste Joop een Engelsman bijna van zijn fiets, want bij het minste of geringst bultje zwiepen ze met hun 1 zijtastje om en gaan ze onverwachts lopen.
Ik weet zeker dat de omgeving prachtig moet zijn maar ik zie het even niet. Pas in Melide ben ik weer een beetje bekomen van alles, en als we willen stoppen bij een camping die er volgens het boekje moet zijn, maar er niet is, besluiten we door te fietsen, want Melide is een industriestadje en er blijkt weinig te zien, behalve een mooi, klein, oud kerkje waar een dame al klaarzit met een stempel, welke we dan ook helemaal zelf verdiend in ons Credential laten zetten.
Door naar Arzúa, met zeeeer pittige beklimmingen, maar nu zonder vliegen en zonder bussen, waar helaas ook niet veel te zien is, maar wel een leuk pension, met goede WiFi, zodat ik deze dag heel snel kan afschrijven.
Geen foto's dus van vandaag, maar om positief af te sluiten, wel twee foto's van onze aankomst op de Poio. Daar stond wel zo'n enthousiaste Spanjaard van ons een hele rits foto's te maken. Hij vond het zo prachtig dat Joop hem met zware bepakking inhaalde, dat hij dat wilde vastleggen. Toen moest ik, zijn vrouw, ook nog eens op de foto. Hij wilde die kost wat kost naar ons appen maar wist niet precies hoe dat moest, dus hadden wij dat samen even gedaan. Terwijl zijn maten op hem stonden te wachten...Dat was weer bijzonder. Ik weet nu al, het gaat niet om het doel, maar om de manier van reizen, vooral de ontmoetingen en de belevenissen onderweg!
Na een heerlijk ontbijtje in het stadje, begint de de dag met een 12 km lange klim uit Portomarin. Wij hadden dat gisteren wel zien staan in het boekje, maar er stonden geen percentages bij dus we dachten dat het wel zou meevallen. Niet dus, het gaat meteen steil omhoog en onze benen hebben geen kans om warm te worden. De zon schijnt dus niet - gelukkig - maar het voelt al gelijk warm aan. De eerste 5 kilometer heb ik er nog lol in, want ik vind klimmen gewoon wel leuk, maar dan komen er enkele korte steile stukjes, die gewoon niet lopen, en dan dat bos, want Galicië is hier heel groen, en daar komen ze, de vliegen, met honderdduuzenden tegelijk. Het lijkt wel of ze allemaal alleen mij moeten hebben. Zelfs Joop is er verbaasd over. Andere mensen hebben er ook last van want de lopen ook te zwaaien, maar bij mij zitten ze echt overal. Als ik intensief doorfiets ga ik goed doorzweten en daar komen vliegen op af. 'Helaas' begint de zon ook nog te schijnen en wordt het weer gewoon warm. Wandelaars wijzen zelfs naar mij, als ik ff stil sta om vliegen te meppen zegt een Spanjaard ' tranquilla señorita' want die ziet wel dat ik hier helemaal simpel van wordt en als er dan nog ook eens een bus stopt die een lading wandelaars uit de bus kiept met een ieniemienie rugzakkie om in het volgende dorpje een stempel te scoren voor hun Credential om zo een pelgrimspaspoort te krijgen, is dat de bekende druppel voor het emmertje en ik spoed naar Joop die voor fietst voor emotionele steun. Ik heb het echt ff gehad. Hier, 100 km voor Santiago, rijden taxibusjes, zelfs complete touringcars af en aan om wandelaars maar ook fietsers voor een 'stempelplaats' af te zetten en om ze in het volgende dorp weer af te zetten. Als je bedenkt dat je zelf door weer en wind op eigen kracht vanuit Nederland naar Santiago fietst en je ziet dan dit, snap je sommige mensen toch niet. Vanmiddag nog fietste Joop een Engelsman bijna van zijn fiets, want bij het minste of geringst bultje zwiepen ze met hun 1 zijtastje om en gaan ze onverwachts lopen.
Ik weet zeker dat de omgeving prachtig moet zijn maar ik zie het even niet. Pas in Melide ben ik weer een beetje bekomen van alles, en als we willen stoppen bij een camping die er volgens het boekje moet zijn, maar er niet is, besluiten we door te fietsen, want Melide is een industriestadje en er blijkt weinig te zien, behalve een mooi, klein, oud kerkje waar een dame al klaarzit met een stempel, welke we dan ook helemaal zelf verdiend in ons Credential laten zetten.
Door naar Arzúa, met zeeeer pittige beklimmingen, maar nu zonder vliegen en zonder bussen, waar helaas ook niet veel te zien is, maar wel een leuk pension, met goede WiFi, zodat ik deze dag heel snel kan afschrijven.
Geen foto's dus van vandaag, maar om positief af te sluiten, wel twee foto's van onze aankomst op de Poio. Daar stond wel zo'n enthousiaste Spanjaard van ons een hele rits foto's te maken. Hij vond het zo prachtig dat Joop hem met zware bepakking inhaalde, dat hij dat wilde vastleggen. Toen moest ik, zijn vrouw, ook nog eens op de foto. Hij wilde die kost wat kost naar ons appen maar wist niet precies hoe dat moest, dus hadden wij dat samen even gedaan. Terwijl zijn maten op hem stonden te wachten...Dat was weer bijzonder. Ik weet nu al, het gaat niet om het doel, maar om de manier van reizen, vooral de ontmoetingen en de belevenissen onderweg!
-
19 Juni 2014 - 18:35
Ron En Frans:
Ja Steef, je hebt van die dagen, och germ
Maar ondanks de vliegen ga je toch maar door, respect
Xxxx
T is bijna zover . -
19 Juni 2014 - 18:48
Christel:
jeetje Stephanie. Logisch dat je een keer een baaldag hebt. Maar jullie zijn zo ontzettend goed bezig!!!!Hoeveel snipperdagen hebben jullie weel niet?
Maar ik neem geen petje voor jullie af, maar een supergrote sombrero!!! Kom op hou vol.
groetjes Addy en Christel -
19 Juni 2014 - 19:39
Syllie:
Lieve Steef, het helemaal niet erg om een keer zo te balen dat je niet meer ziet wat een mooi weer of mooie uitzichten. De kracht die je tot nu toe hebt gehad om positief en vol moed door te gaan siert je enorm!
Petje af hoor. Ene Joop; fijn dat je haar kunt steunen, voor de morele steun!!
Jullie zijn een super stel.
-
19 Juni 2014 - 19:44
Willem:
Respect voor je Stephanie, uiteraard ook voor Joop! Die vliegen zijn inderdaad vreselijk, ik heb er vooral 's avonds bij de tent last van. Sta nu in Sarria en hoop dat het lukt om zaterdag in Santiago aan te komen. Wat betreft die busjes met wandelaars en fietsers, Die mensen houden zichzelf enorm voor de gek. Als jij thuis komt kun je terecht trots zijn dat je een zware tocht op eigen kracht hebt gedaan. En waar kunnen die nepperds nou trots op zijn, helemaal niets toch? -
19 Juni 2014 - 21:12
Frans En Ans:
We snappen je frustratie heel erg goed. Ook wij maakten dit meermalen mee. Zelfs bij de Marmotte, waar opgehaalde fietsers, uit een bus stappen en zomaar de Marmotonne in de wacht slepen. Moest VERBODEN worden! Maar ja Stephanie, we doen het tenslotte voor onszelf. Jij, jullie kunnen trots zijn op de prestatie die je op eigen krachten het gemaakt. Dat maakt de herinnering straks alleen maar mooier!
WE ZIJN ER BIJNA! Bon camino. -
19 Juni 2014 - 21:55
Jan En Digna:
Hi bikkels. Wij zijn t helemaal eens met de reacties van jullie andere volgers. Geweldig, wat n koppel! Er zijn wrs geen wielrenners die zo'n geweldige koppeltijdrit hebben gemaakt. Zet 'm op de laatste 100km. Groet en een duwtje in de rug van 'ons'!! -
19 Juni 2014 - 22:17
Martin En Riet Van Den Brandt.:
Hallo Stephanie en Joop,
Jullie zijn niet te kloppen! Jullie blijven maar doorgaan. Ontbijten, fietsen, klimmen, dalen, koffie drinken, stadjes bekijken, fietsen klimmen, dalen, lunchen, kerken bezoeken, fietsen, klimmen, dalen, camping/overnachtingsplaats zoeken, biertje, wijntje, pelgrimsmenu en daar tussendoor nog allerlei mensen ontmoeten. In een woord genieten. Wij blijven respect houden voor jullie prestatie! Nog even en dan worden jullie beloond met de aankomst in Santiago. Vergeet de pelgrimsmis niet. Het wierooksvat vliegt door de kerk. Wij wensen jullie de energie toe voor de laatste loodjes. Jacobus weet het nu zeker, jullie komen er aan! Hartelijke groeten. Riet en Martin. -
19 Juni 2014 - 23:14
Peter En Berdie:
Lieve stephanie en joop,
Diepe, diepe bewondering voor die fantastische prestatie die nu z'n einde nadert!
Wij kennen niet veel mensen die zo lang de moed erin houden en er zo eerlijk en enthousiast over zijn.
Wij wensen jullie heel veel succes met de laaste loodjes en een geweldige aankomst.
Deze ervaring pakt niemand jullie meer af!!!
Wij vinden het fantastisch dat we mee mochten genieten.
Liefs, berdie en peter -
19 Juni 2014 - 23:23
Toon:
Kom op, Joop en Stephanie.
Nog even op je tanden bijten en dan hebben jullie de reis van je leven gemaakt.
En geniet dus nog wat..................
Joop, het wordt tijd dat de penningmeester naar huis komt.
Afgelopen zondag zaten ze weer op het terras bij Mari.
Kweet niet wie dat betaald heeft.............
Soep met stokbrood en natuurlijk bier, bier en nog eens bier..................
Ben zo benieuwd naar jullie verhalen, mondeling dan wel.................
Voor de laatste keer:hasta la vista e vaya con Dios. -
20 Juni 2014 - 00:27
Mariska:
Hoi Joop en Stephanie,wat geweldig dat jullie er bijna zijn,OP EIGEN KRACHT!!
Laat die nepperds zichzelf maar voor de gek houden! Jullie leveren een geweldige topprestatie!! Suc6 met de laatste kilometers!
Gr Thomas en Mariska -
20 Juni 2014 - 07:02
Arie:
Hallo Stephanie en Joop, ik kan mij goed voorstellen dat je op deze dag een dip hebt. Inderdaad die klimmen vallen zwaar tegen. En dan die vliegen, gatver !!! Die klimmen vielen ons ook erg zwaar, maar wij hadden gelukkig geen last van vliegen. Melide is inderdaad een industriestad, maar wel met een heel aardige peluquero. En een mooi oud kerkje. Ik had gistermiddag in Fisterra een zware dip, maar dat vertel ik nog wel.Ik hoop dat we jullie vanmiddag in Santiago weer zullen ontmoeten. Groeten van Arie en Peter en succes met de laatste loodjes. -
20 Juni 2014 - 10:35
Annelies Sanders:
We zijn er bijna, we zijn er bijna, maar nog niet helemaal...... nou ja, niet wij, maar jullie dan toch. Goh, wat hebben jullie veel meegemaakt en een prachtige tocht gemaakt. Een diepe buiging voor jullie allebei maar net iets dieper voor Stephanie, zij is per slot van rekening als "onervaren" fietsster aan dit avontuur begonnen. Zo'n lange tocht zonder al te veel rustdagen.Veel mooie herinneringen hebben jullie straks. Je kunt hier ook een mooi boek van laten maken, wist je dat? Zou ik als ik jullie was zeer zeker doen en dan kun je het aan iedereen die maar wil laten zien. Misschien zitten jullie, als jullie dit lezen, al in Santiago en dan zit het er op maar als jullie nog een stukje moeten: Heel veel succes met de nu echt laatste loodjes. Wij zullen aan jullie denken. Wij wensen jullie dan een fantastische aankomst en nogmaals: petje (nou ja petje, zeg maar gerust een heel grote hoed) af voor een fantastisch koppel dat een fantastsiche prestatie heeft neergezet. Heel veel groetjes en we kijken uit naar het laatste verslag.
Arno en Annelies -
20 Juni 2014 - 11:48
An&Jos:
Balen af en toe mag natuurlijk, ook dat hoort erbij. Maar weet wel dat wat jullie samen hebben, heel bijzonder is. Deze bijzondere ervaringen neemt niemand af! Liefs van ons. -
20 Juni 2014 - 15:13
Lisa:
Hup Hup tante Steef en ome Joop!!
De laatste loodjes, jullie zijn er bijna. en ik zou best met een medaille aan het eind van de rit willen staan, net als ze bij de avondvierdaagse altijd doen, maar helaas heb ik geen vrij van school om jullie achterna te komen. Daarom zullen jullie het helaas met morele steun moeten doen.. En die morele steun uit Uden hebben jullie zeker. Maar kom op... Na vijf weken fietsen kunnen jullie die laatste paar dagen ook nog wel aan. Ik weet het zeker. De medailles houden jullie van ons tegoed.
xxxx
Lisa, Robin, Mama en Papa
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
