Dag 20 Saint-Jean-Pied-de-Port - Espinal op km1575
Door: Stephanie
Blijf op de hoogte en volg Joop en Stephanie
05 Juni 2014 | Spanje, Aurizberri
Yes, we zijn allemaal veilig over.
Vandaag was een dag waarvan je niet zou durven dromen dat die zo zou verlopen, althans voor Joop en mij. Het is het helderste weer wat je je kunt voorstellen met een prachtig mooie blauwe lucht. Perfect weer om een pas over te gaan, zo lijkt het op het eerst oog dan. De mannen hebben allemaal wat. Arie hele nacht ziek geweest, Peter heeft een ontsteking aan zijn oog, Mart de hele nacht niet geslapen en heeft Pyreneeën vannacht al 10 keer beklommen en Joop moet nodig een smeerseltje voor zijn rug want die had vanochtend een tas te snel opgepakt. Jeanne en ik zaten dit allemaal rustig aan te kijken. Wij hebben geslapen als roosjes, terwijl wij degene waren die ons van tevoren druk hadden gemaakt over hoe deze dag zou verlopen.
We vertrekken om 09.00 uur. De eerste 13 km gaan met lichte beklimmingen, daarna is het 16 km omhoog met 5 tot 7% stijging. We spreken af dat we om de 2 a 3 km stoppen zodat we allemaal bij elkaar kunnen blijven. Ik denk waarom ook niet, het is hier te mooi om, al kun je snel omhoog, dat ook te doen. We willen genieten van hetgeen wat je meemaakt, de natuur om je heen, de watervallen die je wel of niet kunt zien maar zeker wel kunt horen. Ieder fietst zijn eigen tempo en ik ga in een rustige cadans naar boven, maar ik heb dan ook veel minder kilo's bij, Joop gaat met zijn vele kilo's heel goed, maar zweet nu toch ook haha. Ik denk bij iedere bocht, nu komt het, nu komt het moment dat het niet meer te befietsen valt, maar dat moment komt niet. Dat is het nadeel als je van tevoren grafieken bekijkt, dan lijkt het veel erger dan het is. Voor Peter wordt het na 10 km teveel en willen zijn spieren niet meer. Totaal uitgeput zit hij langs de kant. Het is ook die hele sterke wind die plots tussen twee bergkammen waait, echt, je wordt bijna van je fiets geblazen! We willen toch met z'n allen naar boven. Joop komt op het idee om een voortas van hem over te nemen en Arie (zijn maatje) ook een en zo komt hij met afwisselen lopen en fietsen toch boven. Joop fietst vanaf dat moment 9 km zonder te stoppen met 30 kilo naar boven, hij zit in zijn ritme! Vanaf 5 km van de top wordt het ieder voor zich, bij een rustpauze moet ik soms tot 3 rondjes draaien voordat ik op een steil stuk weer durf op te stappen. Zo eng met die harde wind.
Op 300 meter voor de top kunnen we bijna niet meer fietsen en lig ik plat op de fiets om boven te komen. De wind suist op je oren, als die al niet dicht zitten vanwege de hoogte. Dan staat Joop daar trots op me te wachten. Wat zijn we blij, en dan zijn we nog niet eens in Santiago, dat wordt nog wat! Wat een uitdaging was dit, geweldig.
Om 13.30 uur zitten we in Roncevalles aan de koffie, halen we een stempel en dalen verder af, niet al te ver, tot camping Urrobi in Espinal-Auritzberri. Prachtige Spaanse camping. Wat is het toch een prachtig jaargetij. We zetten onze tent op het gras dat vol staat met margrietjes en boterbloemetjes en de bomen staan volop in bloei. Gedoopt tot bloemetjescamping. En het zonnetje schijnt, wat wil je nog meer.
Vandaag was een dag waarvan je niet zou durven dromen dat die zo zou verlopen, althans voor Joop en mij. Het is het helderste weer wat je je kunt voorstellen met een prachtig mooie blauwe lucht. Perfect weer om een pas over te gaan, zo lijkt het op het eerst oog dan. De mannen hebben allemaal wat. Arie hele nacht ziek geweest, Peter heeft een ontsteking aan zijn oog, Mart de hele nacht niet geslapen en heeft Pyreneeën vannacht al 10 keer beklommen en Joop moet nodig een smeerseltje voor zijn rug want die had vanochtend een tas te snel opgepakt. Jeanne en ik zaten dit allemaal rustig aan te kijken. Wij hebben geslapen als roosjes, terwijl wij degene waren die ons van tevoren druk hadden gemaakt over hoe deze dag zou verlopen.
We vertrekken om 09.00 uur. De eerste 13 km gaan met lichte beklimmingen, daarna is het 16 km omhoog met 5 tot 7% stijging. We spreken af dat we om de 2 a 3 km stoppen zodat we allemaal bij elkaar kunnen blijven. Ik denk waarom ook niet, het is hier te mooi om, al kun je snel omhoog, dat ook te doen. We willen genieten van hetgeen wat je meemaakt, de natuur om je heen, de watervallen die je wel of niet kunt zien maar zeker wel kunt horen. Ieder fietst zijn eigen tempo en ik ga in een rustige cadans naar boven, maar ik heb dan ook veel minder kilo's bij, Joop gaat met zijn vele kilo's heel goed, maar zweet nu toch ook haha. Ik denk bij iedere bocht, nu komt het, nu komt het moment dat het niet meer te befietsen valt, maar dat moment komt niet. Dat is het nadeel als je van tevoren grafieken bekijkt, dan lijkt het veel erger dan het is. Voor Peter wordt het na 10 km teveel en willen zijn spieren niet meer. Totaal uitgeput zit hij langs de kant. Het is ook die hele sterke wind die plots tussen twee bergkammen waait, echt, je wordt bijna van je fiets geblazen! We willen toch met z'n allen naar boven. Joop komt op het idee om een voortas van hem over te nemen en Arie (zijn maatje) ook een en zo komt hij met afwisselen lopen en fietsen toch boven. Joop fietst vanaf dat moment 9 km zonder te stoppen met 30 kilo naar boven, hij zit in zijn ritme! Vanaf 5 km van de top wordt het ieder voor zich, bij een rustpauze moet ik soms tot 3 rondjes draaien voordat ik op een steil stuk weer durf op te stappen. Zo eng met die harde wind.
Op 300 meter voor de top kunnen we bijna niet meer fietsen en lig ik plat op de fiets om boven te komen. De wind suist op je oren, als die al niet dicht zitten vanwege de hoogte. Dan staat Joop daar trots op me te wachten. Wat zijn we blij, en dan zijn we nog niet eens in Santiago, dat wordt nog wat! Wat een uitdaging was dit, geweldig.
Om 13.30 uur zitten we in Roncevalles aan de koffie, halen we een stempel en dalen verder af, niet al te ver, tot camping Urrobi in Espinal-Auritzberri. Prachtige Spaanse camping. Wat is het toch een prachtig jaargetij. We zetten onze tent op het gras dat vol staat met margrietjes en boterbloemetjes en de bomen staan volop in bloei. Gedoopt tot bloemetjescamping. En het zonnetje schijnt, wat wil je nog meer.
-
06 Juni 2014 - 00:48
An&Jos:
Diepe buiging voor Joop, voor jou, en jullie kameraden!! Maar ... waarom moet je 3 rondjes draaien voordat je weer gaat fietsen? Als je rechtuit gaat, ben je er toch veel sneller? Poe, wat moet je veel uitleggen aan een niet-fietser als jullie weer terug zijn! Maar wat een mooie dag! -
06 Juni 2014 - 12:17
Carin:
Ola,
Dikke duim omhoog voor jullie!!!!!!!
En.. wat een mooie foto's.
Ik krijg kippenvel van je verslag.
Liefs uit Uden. -
06 Juni 2014 - 22:40
Berry & Jeanne:
Wat doen jullie het goed, petje af!!!!! En zo'n goed verslag, dat schrijven zit blijkbaar in jullie genen.
groeten van Berry&Jeanne -
10 Juni 2014 - 21:19
Syllie:
Wat geweldig allemaal, sta versteld!!!
Wat een indrukken, wat een mooie foto's en wat een prestatie van jullie allemaal.
Jullie zijn KANJERS!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
